ابداع الکلی های گمنام

پس از این بیداری روحانی، روزی که بیل به یک سفر کاری در اوهایو رفته بود، باز هوس کرد کرد که الکل مصرف کند. برای این که بتواند بر این وسوسه غلبه کند تصمیم گرفت تا با سایر معتادان به الکل صحبت کرده و تجربه خود را با آن‌ها درمیان بگذارد. وی در این شهر با دکتر باب اسمیت (Dr. Bob Smith) آشنا شده و تجربیات خود را با وی در میان گذاشت. پس از کشمکش و جدال فراوان میان این دو، سرانجام دکتر باب نیز توانست با استفاده از این تجربه روحانی مصرف الکل را کنار بگذارد. وی در حقیقت اولین فردی بود که توانست با استفاده از راهنمایی‌های یک الکلی دیگر اعتیاد خود را ترک نماید. این اتفاق در تاریخ 10 ژوئن 1935 رخ داد و از آن روز به عنوان روز تأسیس انجمن الکلی‌های گمنام یاد می‌شود. پس از آن بیل به کمک دکتر باب سعی در تهیه برنامه‌های ساده ای جهت قدم به قدم کردن این تجربه روحانی کرده و با کمک گروهی در شهر آکسفورد آنان نیز برای کمک به الکلی‌ها تلاش می‌کردند توانست برنامه ای کامل مشتمل بر 12 قدم برای رهایی از بیماری اعتیاد معرفی نماید. نقطه عطف دوران هوشیاری بیل ویلسون،آشنایی او با کشیش اد داولینگ(father Ed Dowling)بود که بعدها مشاور روحانی بیل گردید.انرژی مثبت حاصل از ارتباط این دو نفر،به بهبودی بیل ویلسون کمک بسیاری کرد بطوریکه او همواره خاطرنشان میکرد که اگر میتوانست کتابی در قالب خاطراتش بنویسد،از پدر اد به عنوان یک قدیس و نجات دهنده یاد میکرد چرا که ایشان در اوج ناامیدی و تنهایی از طرف خداوند به کمک بیل آمده بود.اولین انجمنی که به تبعیت از برنامه الکلیهای گمنام صرفاً بخاطر معتادان به انواع مواد مخدر افیونی تشکیل شد،انجمن دوازده قدمی معتادان گمنام (Narcotics Anonymous یا N.A) بود که تا به امروز در ۱۷۰ کشور جهان در حدود ۱۹۶۰۰۰ جلسه برگزار می‌کند.بانی این جنبش،عضوی از اعضای الکلیهای گمنام بنام جیمی کی بود که به شدت با مواد مخدر و الکل مشکل داشت.